De Fransman Angelin Preljocaj is een van de productiefste choreografen van zijn generatie, die zijn ervaringen met moderne Europese dans, Amerikaanse Cunningham-techniek en niet-westerse dansvormen weet te verwerken tot een eigen stijl. Voor Preljocaj’ ballet Siddharta creëerde de Franse componist Bruno Mantovani zijn eerste grootschalige balletpartituur. Boeddha’s zoektocht naar verlichting wordt op minimalistische en symbolische wijze uitgebeeld. Zwartgeklede mannen met helmen staan voor duistere krachten, etherische witgeklede vrouwen voor het goede. In de voor luisteraars behoorlijk veeleisende muziek laat Mantovani het slagwerk soms indringend donderen, de strijkers heftig trillen en de schelle blazers wrange samenklanken spelen. Deze fysieke muziek stuwt de dansers in hun mooie vloeiende en dynamische bewegingen, waarin soms gestileerde posities uit yoga of Indiase dansvormen herkenbaar zijn. Fascinerend zijn groepsdansen als de ‘dans met lijken’ en de heremietendans met stokken. Mooi is het samenspel tussen de hoofdrolspelers – de mannelijke Siddharta en de vrouwelijke personificatie van ‘verlichting/ontwaken’. Claude Lévêque zorgt voor een origineel visueel spektakel als een reuzenpendulum, een omlaag getakeld machinerieplatform en zwevend huis met warm gloeiende ramen. (SvdP)