Met een stotterende bluesriff op zijn Les Paul deelt Justin Adams in het openingsnummer Nightwalk meteen een rake klap uit. Laat er geen misverstand over bestaan: dit album is direct, rauw en spontaan. Geen wonder als je bedenkt dat de zeven songs in amper twee dagen live-in-de-studio zonder overdubs zijn opgenomen. Vooral in die spectaculaire opener vloeit Adams’ elementaire gitaarriff uitstekend samen met Camara’s melancholieke spel op de ritti (een eensnarige viool). Helaas blijft het echte vuurwerk beperkt tot het openingsnummer en klinken de andere zes nummers een stuk reflectiever en, in alle eerlijkheid, ook een stuk saaier. Justin Adams had wel meer op de voorgrond mogen treden, want voor het ongeoefende oor begint het klagerige geluid van Camara’s eensnarige viool al snel eentonig te klinken. (PdK)