Dat Tennis van het verleden houdt, steekt het duo niet onder stoelen of banken. De hoes van debuutalbum Cape Dory (2011) was een hommage aan Lisa Hartman (zangeres uit de jaren zeventig) en de klanken op de cd zelf waren minstens net zo retro. Een klein jaartje later is er weinig veranderd en daarom is de titel Young & Old goed gekozen. Tennis bestaat namelijk uit jonge mensen die oude muziek maken. De jengelende gitaar, de slapback op de stem van zangeres Alaina Moore en de kekke orgeltjes; allemaal doen ze denken aan de (dames)pop uit de jaren zestig. Ook Op Young & Old komt het geluid van The Ronettes en The Supremes regelmatig langs. Waar deze zanggroepjes ook bekend stonden om hun melancholische liedjes, verkeert Tennis in een continue staat van onbezorgdheid. Zonniger dan het opbeurende nummer Origins ga je het niet snel krijgen! Het is zomer in de wereld van Tennis en dat mag iedereen weten. Deze eenzijdigheid is voor een half uurtje wel aardig en in die zin duurt deze plaat slechts drie minuten te lang. Ach, veel meer paste er vijftig jaar geleden toch niet op een lp! (JE)