In een genre waar titels als 'Gewoon André', 'Gewoon Jannes' en 'Gewoon Gerard' hoogtij vieren is het soms moeilijk je te onderscheiden. Het publiek verwacht een eenvoudige, sterke titel en teveel fantasie is alleen maar schadelijk. René Froger weet dit als geen ander. Hij kwam in 2007 al met Doe Maar Gewoon en blijft op zijn negentiende album nog dichter bij de basis: Froger. 'Dit ben ik en dit wil ik muzikaal zijn', schrijft de volkszanger in het cd-boekje. En passant merkt hij op dat dit zijn beste album tot nu toe is. Grote, maar eerlijk woorden en wellicht slaat de Amsterdammer nog de spijker op zijn kop ook. Deze cd bevat oprechte liedjes en de productie is beter dan die van de meeste Nederlandse zangers. De synthesizers en midi-instrumenten die menig album van volkszangers ontsieren, hebben Froger en producers Marcel Schimscheimer en Gordon Groothedde links laten liggen. De natuurgetrouwe klanken van het Metropole Orkest kleuren de nummers voorzichtig in, waardoor de stem van Froger, met de herkenbare snik, maximaal overkomt. Gewoon goed. (JE)