De weg die regisseur David Lynch met Crazy Clown Time (2011) insloeg, moet hem goed zijn bevallen, want op The Big Dream gaat hij hier vrolijk mee door. Nou ja, vrolijk… Evenals in zijn films wordt het met zijn muziek nooit echt vrolijk. De grilligheid en excentriciteit die ’s mans handelsmerk vormen, worden hier wederom gepresenteerd in de vorm van zeer duistere americana die weinig luisteraars bijzonder vrolijk zal stemmen. Evenals bij zijn films is er een constante dreiging aanwezig in Lynch’s muziek. Alsof je in het zuidelijkste puntje van Texas gaat logeren in een bed & breakfast waar het muzikale entertainment verzorgd wordt door een achterlijke redneckfamilie, terwijl de toeschouwers vastgebonden op hun stoel geduldig toekijken en tevens wachten tot het hun beurt is om onder handen te worden genomen door zoonlief die op de achtergrond zijn kettingzaag probeert op te starten. Zo’n sfeertje. Wie heel erg benieuwd is naar het verhaal achter The Big Dream kan op www.davidlynch.com een link vinden, waarop Lynch commentaar geeft op alle tracks. Dat zou hij ook eens met zijn films moeten doen. (AD)