Amerikaan Wayne Shorter begon vanaf de late jaren vijftig soloplaten te maken. Op zijn eerste albums (voor het Veejay-label) aanvankelijk nog als een John Coltrane-protegé. Vanaf 1964, op zijn platen voor Blue Note, begon hij een eigen stijl van spelen en componeren te ontwikkelen. Diensten waar ook Miles Davis dankbaar gebruik van maakte in dezelfde periode. Na omzwervingen, met onder andere de jazzrockband Weather Report, keerde hij niet alleen terug naar de pure jazz maar ook (voor het eerst sinds 1970) naar Blue Note, met Without A Net als eerste wapenfeit. Deze bevat voornamelijk live-opnames van zijn onvolprezen kwartet. Een band waar het zelfvertrouwen en de energie van afspat, in complexe stukken waarin abstractie hand in hand gaat met prachtige melodieën en krachtig spel met breekbaarheid. Shorter wordt dit jaar tachtig maar klinkt nog op de toppen van zijn kunnen. Halverwege de cd staat de ruim twintig minuten durende compositie voor orkest en band Pagesus. Een fraai werk maar lang niet zo interessant als de verrichtingen van Shorters kwartet die gelukkig het grootste deel van deze sterke jazzplaat sieren. (MR)