Na twee albums die in eigen beheer werden uitgebracht, brak The Low Anthem in 2008 door met het veelgeprezen Oh My God, Charlie Darwin. Na drie jaar zijn ze terug met ‘songs of fear, cruelty and redemption’. Althans, zo noemen ze het zelf in het boekje bij deze cd. De groep uit Rhode Island betrok een verlaten fabriekshal voor het opnemen van dit album. Het was winter en stervenskoud tijdens de opnames. Wellicht is de kou de reden voor de bibberende zang van Ben Knox Miller in de eerste twee nummers. De groep lijkt opgelucht wanneer ze in het noisy Boeing 737 de breekbare folk mogen inruilen voor wat steviger indierock. Toch is de sfeer op Smart Flesh grotendeels ingetogen en pastoraal. Het levert verstilde muziek op, die toch de aandacht van de luisteraar naar zich toe weet te trekken. The Low Anthem steekt stokoude Amerikaanse folktradities in een hippe jas zonder dat de muziek daarbij iets aan overtuigingskracht verliest. Dat is knap. (PdK)