Het mengen van stijlen is typerend voor My Morning Jacket. Maakt de Amerikaanse band nu roots of indie en hoe is dat te verenigen met al die hiphop-, soul- en hardrockinvloeden? Ook het zesde album van de groep rondom zanger, liedjesschrijver en baardaap Jim James is weer lekker diffuus. Ondergetekende spot bijvoorbeeld alleen al op de eerste twee nummers Abba -strijkers en McCartney -piano’s, beide ondersteund door heavy gitaren. Het nummer Holding On The Black Metal doet zijn naam niet bepaald eer aan met een aanstekelijke funkriff, soulblazers en een reusachtig achtergrondkoor. Dat reusachtige is eigenlijk de enige grote gemene deler op de cd, want alle nummers zijn doordrenkt van reverb. Toch hangt de sound van de band, mede door alle echo’s, niet als los zand aan elkaar. Dat de band tijdens concerten met hetzelfde gemak Mötley Crüe als Funkadelic covert, betekent niet dat My Morning Jacket overdreven wispelturig is. Hoe het precies werkt is een raadsel, maar Circuital klinkt als een logische mengelmoes van stijlen. Je moet er wel even voor gaan zitten, maar dan heb je ook wat. (JE)