Wanneer het aankomt op frontmannen zit het de Californische neo-proggroep Spock's Beard niet mee. In 2002 moesten zij al afscheid nemen van hun leider en oprichter Neal Morse. Zijn vervanger, drummer en zanger Nick D'Virgilio besloot in 2011 op te stappen. Maar zie, een vervangende zanger en songwriter werd gevonden in Ted Leonard (Enchant) terwijl tour-drummer Jimmy Keegan (Santana) een vaste plek kreeg in het kwintet. En op hun elfde album klinkt het onverwoestbare Spock's Beard meteen vitaler dan ooit. Leonard is een echte rockzanger met een soepele stem die de groep inspireert tot een album vol epische prog met een stevige rock-vibe. Met name gitarist Alan Morse en toetsenist Ryo Okumoto lijken zich daarbij te voelen als vissen in het water en leveren geïnspireerde partijen en solo's. Bijzonder is de terugkeer van Alans broer Neal Morse, als mede-componist van twee nummers en als extra gitarist in het ruim twaalf minuten durende en duizelingwekkende sluitstuk Waiting For Me. Spock's Beard is hier op zijn best en heeft opnieuw de toekomst. (MR)