Met nauwelijks een song of idee voorhanden, hingen de vier leden van Pink Floyd begin 1971 rond in Abbey Road Studios voor de opnames van Meddle. Men raakte voortdurend op een dood spoor totdat, volgens technicus John Leckie, de verveling definitief toesloeg. In die stemming begon de band met geluid te experimenteren. Een tot sonar pulse (of ping) gemanipuleerde pianonoot van Richard Wright deed de sfeer uiteindelijk opleven. Je kunt stellen dat uit deze enkele noot – minstens zo klassiek en herkenbaar als het intro van Smoke On The Water of Stairway To Heaven - niet alleen Echoes opbloeide, maar dat het ook de aanzet was tot het groepsgeluid waarmee Pink Floyd zou uitgroeien tot een geliefde en succesvolle progband. De melancholieke spacerock van Echoes, met zalvend mooie samenzang van Wright en David Gilmour, neemt het grootste gedeelte van het album in beslag. Het maakt Meddle, samen met de stormachtige instrumentale opener One Of These Days, tot een hoogtepunt in het oeuvre van de groep, ook al werd het klassieke materiaal aangevuld met een viertal weinigzeggende, bluesy songs. (MR)