Leden van de jazzgroep The Pyramids ontmoetten elkaar in de vroege jaren 70 op het Antioch College in Yellow Springs (Ohio). Na een reis door Afrika ontwikkelde dit sextet zich tot een van de meest radicale spiritual en cosmic maar ook obscure gezelschappen, naast gelijkgestemden als Art Ensemble Of Chicago en Sun Ra . Albums als Lalibela (1973) en King Of Kings (1974) zijn muzikale rituelen vol woeste Afrikaanse chants en kreten, etnische percussie en blaasinstrumenten en schreeuwende freejazz. Het is bijzonder om te horen dat de groep 40 jaar later niets aan die spiritualiteit, kracht en speelsheid heeft verloren. Otherworldly, hun eerste plaat sinds 1975, sluit naadloos aan bij hun oeuvre als een nieuw hoogtepunt. Daarbij lijken zij iets meegekregen te hebben van rap wat zich mooi vermengt met de immer mystieke Afrikaanse chants. Tijdloos zijn de slangachtige polyfonische ritmes en de grillige blaasinstrumenten die hier, al improviserend overheen scheuren en schuren. Prachtig, bezwerend en inderdaad van een andere wereld. (MR)