Evenals vele soulzangers voor hem zette Gary “Slim” Moore in het gospelkoor zijn eerste schreden in het vak. Toch heeft deze leerschool betere zangers afgeleverd dan Moore. Charles Bradley, de soulontdekking van 2011, heeft bijvoorbeeld meer volume en een veel breder bereik dan Moore. Nee, de kracht van Moore ligt niet zozeer in zijn zang, maar in zijn vermogen om enorm pakkende songs te schrijven. En daarin loopt mij mijlenver voor op Bradley, Sharon Jones en elke andere hedendaagse retro-soulster. Neem het schitterende Cityscape, een ode aan een wereldstad en een logisch vervolg op de Bobby Womack klassieker Across 110th Street, of How Long, waarin hij het tevergeefs probeert goed te maken met zijn vriendin, allebei instant klassiekers die visioenen van wijde pijpen, plateauzolen en afro’s oproepen. Als begeleiding mag Moore rekenen op The Mar-Kays, een aantal veteranen die nog met The Temptations en The Coasters hebben gespeeld en die hun naam hebben ontleend aan de legendarische begeleidingsbands The Bar-Kays en The Mar-Keys. (AD)