Sinds Beautiful Freek (1996) is Eels een van de succesvolste indiebands in de muziekindustrie. Leider en enige vaste lid Mark Oliver Everett heeft de aandacht knap vast weten te houden door keer op keer sterke en herkenbare platen uit te brengen. Hij schotelt doorgaans dezelfde maaltijd voor waarvan emotie en melodie de belangrijkste ingrediënten zijn. Echte vernieuwing verwachten we daarom niet op Wonderful, Glorious, het tiende Eels-album. Wel is het altijd interessant hoe de pet van Everett staat. Kiest hij voor een intieme productie of voor een hoop uitgelatenheid? Wonderful, Glorious valt met zijn brommende gitaren en onrustige ritmes in de laatste categorie. Opvallend is de distortion en fuzz die de instrumenten en de zang van Everett vervormen. Zijn kenmerkende heesheid wordt hierdoor nog een stukje rauwer en zijn liedjes gek genoeg een stuk frisser. De tweede track Kinda Fuzzy had wat dat betreft het titelnummer mogen zijn. Toch is Wonderful, Glorious een uitstekende titel voor deze plaat. (JE)