Philip Glass' 25ste opera The Perfect American is het bekijken meer dan waard. Het moet maar op voorhand gezegd worden, aangezien de recensies naar aanleiding van de première in Madrid (hier op dvd) en het vervolg in Londen aan de zuinige kant waren. De kritiek richtte zich vooral op het vlakke libretto van Rudy Wurlitzer en de zo langzamerhand wel erg sleetse klankjes van Glass, de routinematig klinkende muziek lijkt verdorie wel tijdens kantooruren gecomponeerd te zijn. De handeling en de video projecties zijn echter mooi met elkaar geïntegreerd zonder dat het verhaal hierdoor vertroebeld raakt. Bedenk daarbij dat de makers uiteraard niet de vrijheid hadden om beeldmateriaal te tonen dat de Disney Company toebehoort, zo goed komt peetvader Walt er niet vanaf in dit verhaal. Ondanks Disney’s tekortkomingen – 'Je bent niet meer dan een gematigde bestuursvoorzitter', zo snauwt een ondergeschikte tekenaar hem toe – heeft de opera een relatief mild oordeel over de tekenfilmmagnaat. Disney’s tekortkomingen worden hier vooral gememoreerd om ons te laten mijmeren over dromen en vergankelijkheid (met nostalgische uitkijkjes op Marceline, Missouri, inspiratiebron van het tijdloze Disney Land). De zangers-acteurs weten de aandacht goed vast te houden, met Christopher Purves als een overtuigende Disney. En dat levert een aantal memorabele scènes op, met o.a. president Lincoln als robot en een bezoek van Andy Warhol. (HJ)