The Killers lijken met elk album meer afstand te willen nemen van hun indierockverleden. Er is natuurlijk ook heel wat veranderd in de acht jaar na het met indie en post-punk gevulde debuut Hot Fuss (2004). Zoals die plaat perfect paste in de tijdsgeest, zo doet de vierde cd Battle Born ook een gooi naar het geluid van 2012. Hiervoor maakt zanger Brandon Flowers zijn songs nog grootser en gladder dan op voorganger Day & Age (2008). De niets-aan-de-hand-liedjes worden met veel bombast opgeblazen tot ongeloofwaardige proporties. Een beetje de muziek die Queen zou kunnen maken als Freddie nog geleefd had. Of Meatloaf als hij niet voor de vijfde keer Bat Out Of Hell zou oppoetsen. Battle Born is echt zo’n plaat die je buren op hoog volume opzetten, omdat ze dan zo lekker mee kunnen zingen. De liedjes zijn compositorisch soms zo licht als een veertje, maar door de productie en karakteristieke grandeur van Flowers toch indrukwekkend. Daar ligt de kracht van The Killers en dat maakt de band zo speciaal. (JE)