Hoewel een band eigenlijk niet mag worden afgerekend op hun bandnaam of uiterlijk, komt het vaak voor dat acts bekend worden dankzij een goede clip, een knappe zanger(es) of een hippe stijl. Het tegenovergestelde is uiteraard ook mogelijk. Bands die zichzelf bijvoorbeeld met een rare bandnaam buitenspel zetten, zoals The New Pornographers. Over het debuutalbum Ester van Trailer Trash Tracys, schreef de Volkskrant: ‘Lelijke bandnaam, lelijke hoes, maar erg mooie muziek’. Deze criticus liet zich niet afschrikken door de presentatie van deze Engelse indiegroep en werd positief verrast. Toch is het de vraag of iedereen zo opgetogen zal reageren, want ook de muziek van Trailer Trash Tracys vergt veel van de luisteraar. De popsongs zijn voorzien van gruizige drums, rare zwevende bassen en soms misplaatst valse vocalen. Het nummer Candy Girl klinkt zelfs alsof Berlins megahit Take My Breathe Away (1986) door de gehaktmolen is gehaald. Niet alleen de bandnaam of vormgeving zorgen ervoor dat Trailer Trash Tracys geen mainstreamband is. Zelfs de meest avontuurlijke popliefhebber moet toegeven dat niet alles even lekker uit de verf komt, al is elk nummer wel op een bepaalde manier fascinerend. (JE)