Naast het goed ontvangen I Speak Because I Can wilde singer/songwriter Laura Marling in 2010 nog een plaat uitbrengen. Het boegbeeld van de Londense folkscene, nog maar net 20 jaar oud, had nog genoeg materiaal liggen, maar besloot uiteindelijk toch nog even te wachten. Misschien een idee van haar management, want tegenwoordig brengt bijna geen enkele artiest nog meerdere cd’s per jaar uit. Ondanks dat A Creature I Don’t Know bijna anderhalf jaar na I Speak Because I Can verschijnt, blijkt het toch een voortzetting te zijn van die plaat. Toegegeven, de nummers klinken soms wat kaler en puurder dan op eerder werk van Marling en daarmee lijkt ze steeds beter te weten hoe ze wil klinken. Niettemin draaien Marlings nummers zoals altijd voor 90% om haar poëtische luisterliedjes. De overige 10% wordt ingevuld door een begeleidingsband die zijn plaats kent. Echt verrassen doet Marling na twee gelijksoortige platen niet, al blijft het verbazingwekkend om te zien dat ze in een rap tempo een prachtig oeuvre opbouwt. Daardoor lijkt ze niet alleen vanuit muzikaal oogpunt op een klassieke singer/songwriter, maar ook qua arbeidsethos. (JE)