Je kunt niet je hele leven salto’s blijven maken terwijl je gitaar speelt. Nils Lofgren (1951) staat bekend om zijn adembenemende acrobatiek op het podium, maar heeft deze gimmicks moeten bekopen met twee versleten heupen. De gitarist moest zich in 2008 twee kunstheupen laten aanmeten. Op zijn album Old School (2011) refereert hij er regelmatig aan. Soms met een knipoog – zoals in 60 Is The New 18 – en soms bloedserieus. Ain’t Too Many Of Us Left is vernoemd naar een uitspraak van Neil Young, die hem tijdens zijn revalidatie opbelt om hem op het hart te drukken vooral vol te houden; er zijn namelijk al zoveel vrienden overleden. De dood is haast een leidmotief op Old School. Lofgren draagt het album op aan Clarence Clemons van The E Street Band die in 2011 overleed. Het is knap dat Lofgren zijn beschouwelijke teksten weet te gieten in nummers die allesbehalve zwaarmoedig klinken. Zijn jarenlange ervaring in de rockindustrie, onder meer als rechterhand van Young en Bruce Springsteen, spat er regelmatig vanaf. Old School is daarmee wel een plaat voor ouderwetse rockers, zoals de titel ook toegeeft. Zestig is namelijk niet echt het nieuwe achttien. (JE)