De Amerikaanse jazzvocaliste en songwriter Melody Gardot ontwikkelde haar talent toen zij op haar negentiende het bed moest houden door een fietsongeluk. De noodgedwongen met wandelstok en zonnebril uitgedoste Gardot groeide vervolgens uit tot een licht excentrieke verschijning in de jazzwereld met haar sensuele en vaak verstilde liedjes. Dat laatste werd ook uit noodzaak geboren want naast fel licht kan zij slecht harde geluiden verdragen. Op haar derde album The Absence lijkt zij vooral haar sensuele kant te willen belichten, alleen al door zich praktisch bloot op het hoesje te tonen. Inspiratie deed zij op in onder andere Portugal, Marokko en Brazilië. Zwoele wereldmuziek met traag deinende en vegende ritmes en subtiele orkestraties vormen het decor voor de lome songs die zij in het Engels, Frans en Portugees zingt. Dat exotische geluid past mooi bij haar zacht en sensueel croonende stem, maar zelfs de Braziliaanse stergitarist en producer Heitor Pereira kan niet verhelpen dat de muziek soms iets teveel blijft voortsukkelen, als een voorspel zonder vervolg. (MR)