Joe Jackson windt er geen doekjes om: dit album is een buiging naar Edward ‘Duke’ Ellington. De hertog kijkt ons vorsend aan vanaf de hoes en ook in het boekje staat een uitgebreid verslag van Ellingtons leven, in woord en beeld. Jackson heeft vijftien klassieke composities van de swingvernieuwer in tien tracks weten te proppen. Daarbij heeft hij zich gehouden aan een aanbeveling van de meester zelf: niks is heilig, alles kan opnieuw. Dat Joe Jackson een buitengewoon veelzijdig muzikant is, wisten we natuurlijk allang en hij bewijst het nu opnieuw. Jackson bewerkt materiaal van 70, 80 jaar oud en laat het bijzonder fris, origineel en modern klinken. Dat is ten eerste natuurlijk de verdienste van Duke Ellington, die een tijdloos lied als Mood Indigo reeds in 1930 schreef, en ten tweede is het te danken aan de vele gastmuzikanten die op deze cd te horen zijn: Iggy Pop, Steve Vai, Sharon Jones en vele anderen. Maar Joe Jackson heeft de composities wel op een bijzonder creatieve en vernieuwende manier afgestoft en laat ons daarmee horen dat Duke Ellington veel moderner is dan we dachten. (HF)