De mannen van Pearl Jam naderen de vijftig, maar dat is geenszins hoorbaar. De energie is ongekend op Lightning Bolt. Opener Get Away is een 3FM-waardige knaller en de rockmachine dendert daarna ongeremd door. Iemand die – strikt hypothetisch, dat spreekt – nog nooit van Pearl Jam heeft gehoord, zou kunnen denken dat het een bandje van enthousiaste twintigers is. Wel met een ouderwets aandoend geluid. Laten we ze dat vergeven, ze zijn nou eenmaal de jongste niet meer. En dat ze standaardrock maken, ach ze hebben die standaard als het ware zelf gecreëerd. Het is een lastig te torsen last, zo’n werelds debuutalbum met een evergreen als Alive. Dat een nummer als Sirens, met de slepend-emotionele zang van Eddie Vedder, erg doet denken aan het beste werk van de band, genereert in eerste instantie gevoelens van nostalgie: was het hele album maar zo. Maar zitten we anno 2013 te wachten op een oldskool grungealbum? Nee, dan maar een plaat die zo nu en dan, heel even als bij bliksemlicht, een rijk grungeverleden laat zien. (HF)