Gospelmuziek gaat over verhalen vertellen. Verhalen van bemoediging. In het cd-boekje staat het verhaal van het opnameproces. Het album is in vier dagen opgenomen in een huis in Wisconsin. Op een avond wordt er gebeld: de buren. Een vader met zijn dochtertje. Ze komen niet klagen, ze komen luisteren. Op I’ll Find A Way worden de Boys bijgestaan door tal van popartiesten uit de alternatieve hoek: Merrill Garbus (tUnE-yArDs), Shara Worden (My Brightest Diamond) en Justin Vernon (Bon Iver), die de productie ook voor z’n rekening nam. Hij heeft in sommige nummers het experiment opgezocht, met loops en echoënde elektrische gitaren. Het levert een vreemde combi op met de doorleefde stemmen van de tachtigjarige zangers en hun traditionele materiaal. Voor echte gospelliefhebbers gaat Vernon waarschijnlijk over de lijn, maar popluisteraars maken nu wel kennis met een genre waar ze normaal misschien van weg zouden blijven. Het jonge meisje is in ieder geval al aangeraakt door deze ‘indiegospel’ en ze zal niet de enige zijn. (HF)