Deze cd biedt de mogelijkheid om dezelfde muzikale invallen van twee verschillende kanten te beluisteren: enerzijds als uitbeelding van een vertelling, anderzijds volgens de abstractere logica van het symfonische discours. Het verhaal kwam uit de koker van Boris Kochno, die rond 1928 een scenario van tien scènes bedacht voor een ballet. Dit alles ten behoeve van een balletvoorstelling van de Ballets Russes naar de Bijbelse parabel over de verloren zoon. In 1929 overleed echter Sergej Diaghilev, de oprichter en inspirator van het balletgezelschap. Misschien dat Prokofjev, de componist van het ballet, daarom besloot om de muziek te recyclen als Vierde Symfonie. Laten we vergelijken: het ballet sloot af met een ontroerende melodie voor de fluit. En dat was een opmerkelijke stijlbreuk met Prokofjevs eerdere werken: de stoere modernist bleek zowaar een gevoelige kant te hebben. Diezelfde muziek horen we eveneens als tweede deel van de symfonie, maar dan anders uitgewerkt en met iets minder pathos. Van die symfonie maakte Prokofjev twee versies: een eerste, ietwat modernere versie naast een latere versie die wat milder klinkt. Het is de herziene versie (op.112) die we hier horen in een fraaie uitvoering onder leiding van Marin Alsop. (HJ)