De Canadese formatie Arcade Fire bevindt zich sinds 2004 op het snijvlak van alternatieve muziek en rock voor de massa. De band rondom het echtpaar Win Butler en Regine Chassagne vaart een geheel eigen koers, maar verkoopt ontzettend goed. Zonder echt aan te sluiten bij huidige trends en zelfs zonder groot label, slaat elke nieuwe plaat in als een bom. Het vierde werkstuk Reflektor was via een slimme marketingcampagne al een hype voordat iemand er wat van gehoord had. Bij het verschijnen van de dubbelaar zijn de reacties ongekend lyrisch. De electropop die op The Suburbs (2010) om de hoek kwam kijken, eist nu een grote rol op. Arcade Fire klinkt hierdoor, en dankzij de toevoeging van Haïtiaanse percussionisten, weer anders dan voorheen. Wel is het zwaarmoedige en theatrale van de eerste cd’s terug van weggeweest. Met een totale speelduur van ruim vijf kwartier vormt dat ook de achilleshiel van Arcade Fire. Reflektor is eigenlijk gewoon ‘machtig’ in beide betekenissen van het woord. Dit is Popmuziek met een hoofdletter P. En een hoofdletter O, nog een hoofdletter P, hoofdletter M…Geniet, maar luister met mate. (JE)