Dertig jaar na hun eerste single en monsterhit Suzanne is er een nieuwe plaat van VOF de Kunst. De afgelopen jaren richtte de band zich met veel succes op kinderen, maar nu vonden de Tilburgers het weer eens tijd voor een cd met volwassenenrepertoire. Zanger Nol Havens wordt inmiddels beschouwd als dé man op het gebied van kindermuziek. Theaterstukken, cd’s, workshops, Havens was degene die kinderen met muziek in aanraking bracht. Vóór die tijd was VOF de Kunst een prima nederpopbandje. De verwachting bij een nieuwe nederpopplaat van VOF de Kunst is dan ook hooggespannen. Die verwachting wordt niet helemaal ingelost. De stem van Nol Havens is een prettig baken van herkenbaarheid, maar dat is helaas zo’n beetje het enige waar de luisteraar zich aan vast kan klampen. 2(013) blinkt vooral uit in middelmatigheid. De eerste drie nummers kabbelen het ene oor in, het andere uit en pas track vier, Lief, komt in de buurt van de VOF de Kunst die we willen horen. Er is nog een aantal nummers dat er boven uitsteekt, zoals Hoop en Ze Zeggen, maar de specialiteit van VOF de Kunst is veranderd. Kindermuziek past tegenwoordig beter bij de groep dan muziek voor volwassenen. (HF)