Het tweede album van Jake Bugg komt een jaar na zijn debuut, maar wekt geenszins de indruk dat er haast achter zat. Integendeel: Shangri La klinkt buitengewoon goed doordacht. Niet zo vreemd als je ziet wie er aan de plaat meewerkten. Rick Rubin tekende voor de productie, Red Hot Chili Peppers-drummer Chad Smith nam de drums voor z’n rekening en een aantal liedjes werd mede geschreven door neobeatle Brendan Benson, de ongekroonde koning van de melodieuze indiepop. Buggs talent is jaloersmakend en hij beheerst meer dan één stijl. Zo gaat de opgewonden Arctic Monkeys-achtige rocker What Doesn’t Kill You over in Me And You, een landerig liefdesliedje dat zo van Simon & Garfunkel had kunnen zijn. Het is een valkuil – je kunt ook té divers zijn - maar Shangri La is al veel minder wisselvallig dan zijn voorganger. Dat heeft Bugg waarschijnlijk te danken aan de ervaren muzikanten die hem omringen. Voor iedereen die Jake Bugg nog niet kent, en houdt van melodieuze recht-toe-recht-aan liedjes met een sixtiesfeel, verpakt in meerdere lagen rauwe gitaar, is Shangri La de perfecte plaat om Bugg te leren kennen. (HF)