Elke zanger die het waagt een complete Lay van Guillaume de Machaut uit te voeren, verdient het grootste respect. Ga er maar aan staan: de spanningsboog ruim twintig minuten (of langer) vasthouden, in het Oudfrans en in verraderlijk eenvoudig ogende muziek – en vooral, geheel alleen, a capella. Tenor Angus Smith van het Orlando Consort doet het hier geweldig; en het hele ensemble is bovendien weer in topvorm (waar dat mijns insziens bij hun vorige cd, DBX8773, minder het geval was). Een enorme aanwinst is countertenor Matthew Venner, die het stokje van zijn voorganger Robert Harre-Jones overneemt. Venner heeft een schitterend glanzende maar rustig-milde stem die prachtig in het ensemble mengt. Zoals altijd brengt het ensemble een compleet vocale uitvoering van deze muziek, zonder instrumentale begeleiding. Wat dat betreft is de vergelijking met de groep rond Marc Mauillon interessant, die ook met een complete Machaut-reeks bezig zijn (zie de bespreking van EAX1797), mét instrumenten, en even schitterend. Machaut zou tevreden zijn. (TC)