Als opmaat tot de vijfhonderdste sterfdag van schilder Jheronimus Bosch in 2016, besteedt de stad Den Bosch met een meerjarig programma aandacht aan haar bekendste inwoner. In de eerste editie stond het Requiem van Bosch’ beroemde (zij het tijdelijke) stadsgenoot Pierre de la Rue centraal. In deze aflevering is dat de Nederlandse componist Robert Zuidam (1964). Speciaal voor deze gelegenheid componeerde hij zijn Requiem, dat als een ware fundatiemis in de Bosche Sint Jan werd uitgevoerd. Maar Zuidams Requiem is alles behalve een liturgisch werk. Net als Ligeti’s Requiem – een componist waar Zuidam zich aan verwant voelt – benadrukt hij vooral de surrealistische elementen van de requiemtekst. Zoals het Dies Irae, waarin een gothic-achtige elektrische viool het serene Christe eleison aan flarden scheurt. Maar net zo min als Bosch’ schilderijen echt angst inboezemen, verliest Zuidam zich nooit in platte tekstschilderingen. Daar zorgen de abrupte dramatische wendingen en contrasten voor. Daarmee staat Zuidams Requiem dichterbij Ligeti’s beroemde surrealistische opera Le Grand Macabre dan diens verstilde koorwerk Lux Aeterna. Juist vanwege het contrast vormt dit werk een prachtige opmaat tot Zuidams zinderende Requiem. (JWvR)