Op dit debuutalbum van het Armida Kwartet ligt de lat hoog. Anders dan hun naam doet vermoeden (die verwijst naar Haydns bekendste opera) kiest het viertal hier voor drie regelrechte topwerken uit het Hongaarse strijkkwartetrepertoire van de twintigste eeuw. Bartóks Vierde Strijkkwartet is zonder twijfel het invloedrijkste werk van de drie. Met deze compositie naderde Bartók het dichtst tot Schönbergs twaalftoontechniek, zonder de ultieme overstap te maken naar de strike 'atonaliteit'. Het was de samengebalde expressie in dit werk die de jonge generatie Hongaarse componisten na de Tweede Wereldoorlog zo tot de verbeelding sprak. Zoals Ligeti, die in zijn Eerste Strijkkwartet het totale scala aan Bartókiaanse speeltechnieken inzet. Kurtág componeerde met zijn Eerste Strijkkwartet (1959) niet alleen zijn eigen opus 1, tegelijk luidde dit werk (samen met de al minstens zo aforistische Zes Orkeststukken van Endre Szervánszky) een nieuwe periode in van de Hongaarse muziekgeschiedenis. Een periode waarin Bartóks muziek leidend zou zijn. Met veel gevoel voor historisch bewustzijn geeft het Armida Quartett een bevlogen interpretatie van deze uitdagende partituren. Een vliegende start van hopelijk een langlopende internationale carrière. (JWvR)