In Grove Music Online is nog steeds te lezen hoe een Nederlandse musicoloog lelijke dingen zegt over bepaalde muziek van Verhulst, waaronder diens Mis op.20. Dit anti-chauvinistische oordeel – het lijkt een Nederlandse aandoening – kreeg gelukkig in 2003 tegenspraak dankzij een fraaie opname van de voornoemde Mis, uitgebracht door het Britse (!) Chandos. Zo zie je maar hoe vooroordelen kunnen verdwijnen wanneer daar levende muziek tegenover wordt gezet. In de 19e eeuw was Verhulst een soort 19e eeuwse Reinbert de Leeuw, zozeer drukte hij zijn stempel op het Nederlandse muziekleven. Helaas hield zijn op Mendelssohn gerichte smaak geen rekening met de opkomende Wagnerianen (o.a. Richard Holl). Met als gevolg dat in de jaren 1880 Verhulst het concerteren meer en meer onmogelijk werd gemaakt. Verhulst trok zich verbitterd uit het openbare muziekleven terug, waarna zijn muziek voor lange tijd een zaak was van minzame musicologen in hun studeerkamers. En dan is het mooi dat het Duitse (!) DGG deze cd uitbrengt met het fameuze Utrecht String Quartet, zodat Verhulsts kamermuziek eindelijk vanuit de eigen luisterervaring kan worden beoordeeld. Want let wel, Mendelssohn voelde zich in 1839 zeer vereerd toen Verhulst deze kwartetten aan hem opdroeg. 'Je weet dat deze kwartetten mij al zeer bevielen', aldus Mendelssohn in zijn dankwoord: 'Juist daarom ben ik gevlijd om mijn naam verbonden te zien met die van een verwante geest.' (HJ)