Jiggy Djé heeft rapper Kraantje Pappie een plekje op zijn label Noah’s Ark gegeven, omdat je na de zondvloed niet zo veel zal hebben aan pure hiphop. Alleen kalende, verbitterde, dikke kerels met een sterke drang naar het verleden luisteren daarnaar. Je moet het dan juist hebben van een artiest die de hoopvollere generatie aanspreekt, de generatie die het leven nog volop aan het vieren is, de generatie van het comazuipen en het Project X-feest in Haren. Kraantje Pappie is dat type artiest. Na zijn debuut Crane (2012) ging het ontzettend hard met de rapper uit Groningen. Presenteerwerk voor BNN heeft hem echter niet vertraagd, want de hardwerkende ex-judoka had voor Crane II slechts twee jaar nodig. De formule op dit album is eigenlijk precies hetzelfde als op de vorige. We horen dubstep/grime onderlegde beats, die zijn geproduceerd met liveoptredens in gedachten. Een enkele keer geeft Kraantje zichzelf bloot, maar voor de rest gaat het hem vooral om pret maken. (GL)