De solocarrière van de in Buenos Aires geboren en getogen Daniel Melingo staat in het teken van de tango. Dit lijkt niet verrassend voor een Argentijn, maar was het wel voor Melingo: na een klassieke opleiding dompelde hij zich jarenlang onder in de rockwereld . Hij speelde in de bands Los Twist en Los Abuelos de la Nada en werkte onder meer met Andrés Calamaro en Charly Garcia. Pas op latere leeftijd keerde Melingo terug naar zijn eigen wortels, specifiek de tango. Maar dan wel een eigenzinnig soort tango, een ‘tango bizarro’ met flarden jazz, milonga en bossa nova. Met een rauwe stem en sprekende zangstijl à la Paolo Conte toont Melingo in zijn liederen een voorkeur voor de duistere zijde van het leven. Hij schetst de sjofele tangowereld van vroeger die hoorde bij gangsters, dieven, prostituees, alcohol- en drugsverslaafden. De albumtitel Linyera betekent dan ook vagebond in het Lunfardo, een straattaal die gebezigd werd door criminelen en de lagere klassen in Buenos Aires. Het is een album met rustige luistermuziek dat zeer geschikt is voor de late uren. (SvdP)