Voor John Frusciante is het scheppen van muziek interessanter dan het spelen ervan. Hij geniet veel meer van het creatieve proces, zoals het schrijven en opnemen van een album, dan van het spelen voor een publiek. Dat was ook de reden achter zijn vertrek bij de Red Hot Chili Peppers in 2009. Hij had genoeg van het entertainen en wilde geen enkele concessie doen aan zijn eigen muzikale visie. Dat was in die jaren hierna goed te merken aan zijn gevarieerde releases, die experimentele rock, avantgarde, elektronica en zelfs hiphop omvatten. Veel smaken en daardoor zeker geen gemakkelijke kost. Enclosure, Frusciante's twaalfde plaat, bestaat uit dezelfde elementen als zijn elfde schijfje PBX Funicular Intaglio Zone (2012). Dat betekent dat de meestergitarist weinig tot geen gitaren gebruikt en des te meer elektronica. Frusciante noemt deze muziek progressieve synthpop en de balans slaat op Enclosure opvallend vaak naar de popkant uit. De productie is vaak complex en de teksten zweverig, maar er zijn ook genoeg traditionele poppassages. Enclosure is een creatief en innemend werkstuk van een artiest die blijft fascineren. (JE)