Of 4AD nu handelt in atmosferische wave ( Dead Can Dance , Cocteau Twins ) of tegendraadse rock ( Birthday Party , Pixies ), het label houdt altijd een vinger aan de pols. Zo kan het dat de Britse platenmaatschappij in de vroege 21ste eeuw vooral veel elektronische pop op de markt brengt. Hun aanbod bevat synthpop ( Purity Ring ) en hippe r&b ( Inc. ), maar vooral veel naar elektronica grijpende singer/songwriters. Christopher Taylor is zo’n in zijn eentje opererende zanger/producer. De muziek van zijn soloproject SOHN zou je kunnen vergelijken met die van landgenoot James Blake . De in Wenen wonende Engelsman kiest wel voor lichtere synthesizers in plaats van zware bassen. Hij wilde naar eigen zeggen geen zwaar album maken en zocht altijd naar het menselijke element in elektronische muziek. Op debuut Tremors resulteert dat vooral in echte liedjes waarin de vocalen van Taylor de hoofdattractie vormen. Zijn falset wordt leuk opgeknipt en zorgt samen met de percussie voor de meeste spanning. Taylor werkte eerder als remixer voor Lana del Rey en Rhye , maar blijkt ook als uitvoerend artiest prima uit de voeten te kunnen. (JE)