Brahms beroemde drie vioolsonates hadden een voorloper in het Scherzo voor viool en piano dat Brahms in 1853 componeerde. Het was onderdeel van een samen met onder anderen Robert Schumann gecomponeerde vioolsonate voor vioolvirtuoos Joseph Joachim. Deze sonate ging, dankzij een motto dat Schumann erboven krabbelde, de geschiedenisboeken in als de F.A.E. Sonate: Frei Aber Einsam. Dit romantische motto zou je eveneens als uitgangspunt kunnen nemen voor de interpretatie die de Griekse violist Leonidas Kavakos en de Chinese pianiste Yuja Wang hier geven van Brahms’ beroemde drie vioolsonates. Hoe warmbloedig deze werken ook zijn, Wang en Kavakos lijken vooral te willen inzoomen op de klankschoonheid. Luister bijvoorbeeld naar de verstilde opening van de Eerste Vioolsonate. Nergens verliezen beide musici zich in wollige opgeklopte romantiek. Net zoals op haar eerdere opnames kiest Wang ook hier voor een meer afstandelijke benadering. Iets dat goed werkt in haar meesterlijke vertolkingen van bijvoorbeeld Stravinski en Prokofjev, maar bij Brahms is het even wennen. Ook Kavakos klinkt gereserveerder dan in bijvoorbeeld Brahms’ Vioolconcert met Chailly. Intieme klankschoonheid die je als luisteraar een beetje desolaat achterlaat, ‘frei aber einsam’. (JWvR)