Bartóks opera Hertog Blauwbaards Burcht wordt vaak vergeleken met Debussy’s Pelléas et Mélisande. In beide opera’s vormt een oude burcht de achtergrond voor een noodlottige liefdesrelatie. Maar een nog belangrijker overeenkomst is de dominante rol van het orkest. Alles wat in het verhaal is weggelaten wordt door de muziek aangevuld. De zeven stuk voor stuk geopende deuren van Blauwbaards Burcht zijn wat dat betreft kenmerkend. Daar waar de zangers zich beperken tot een recitatiefachtig gezang gebruikt Bartók alle kleuren van het orkestpalet om datgene wat zich achter iedere deur bevindt tot leven te brengen: variërend van de sinistere met bloed besmeurde martelkamer tot de oogverblindende grandeur van Blauwbaards koninkrijk. De stemmen van Michelle DeYoung (Judith) en John Tomlinson (Blauwbaard) zijn adequaat, al klinkt laatstgenoemde soms wat vaal in de hoogte. Overtuigender is het orkest. Met veel gevoel voor detail ontvouwt dirigent Esa-Pekka Salonen Bartóks rijk georkestreerde partituur, waardoor deze uitvoering bijna het karakter krijgt van een symfonisch gedicht met toegevoegd drama. Aardig detail is dat de proloog ditmaal niet Hongaars gesproken is, maar in Engelse vertaling klinkt van Bartóks jongste zoon Péter. (JWvR)