Voor zijn vierde album kiest Wouter Hamel weer voor producer Benny Sings, met wie hij al eerder twee platen maakte. Hij kiest ook voor een andere sound. De jazzy singer/songwriter geeft op Pompadour plankgas richting disco, soul en gelikte popmuziek die niet gespeend is van een flinke dosis extravaganza. Opener The Lights is exemplarisch voor de rest van de plaat: een funky baslijntje draagt het nummer, dat verder is voorzien van MGMT-achtige synthesizers, vocoders en nog een hele stapel kleine elektronica, prachtig geweven door Benny Sings. Het lied gaat over een verloren vriend en ook de overige nummers zijn eigenlijk niet zo opgewekt als ze in eerste instantie klinken. Door de uitbundige productie gaan wel veel subtiliteiten van Hamels composities verloren. Aan de andere kant: we weten al lang dat hij een uitstekende componist is met een goed oor voor catchy popliedjes. Het is daarom ook ontzettend dapper om eens uit die comfortzone te stappen en een plaat te maken die het prima zal doen op een extravagant gayfeest in Zuid-Korea. Of op een buurtbarbecue in Arnhem-Noord natuurlijk. Hamel kan overal. (HF)