Ray Lamontagne heeft voor zijn vijfde studioalbum de handen ineen geslagen met producer Dan Auerbach. De gitarist van The Black Keys weet met zijn eigen band steeds toegankelijker te klinken en dat lot is ook Lamontagne ten deel gevallen. Zo borduurt hij met Supernova niet voort op de succesvolle sound van God Willin’ & The Creek Don’t Rise (2010), het album dat hem een Grammy opleverde. Zijn lef valt te prijzen, maar het resultaat is niet bijzonder te noemen. Supernova kabbelt wat voort en heeft op het titelnummer na, weinig tracks die eruit springen. Lamontagne’s toch al niet al te krachtige stem wordt geregeld ondergesneeuwd door de instrumentale begeleiding en zijn stem lijkt zich dan ook niet echt te lenen voor het poppy geluid dat Auerbach opteert. Dat maakt Supernova een ietwat teleurstellende opvolger van het prachtige rootsy God Willin’ & The Creek Don’t Rise. Er had meer in gezeten. (BvdV)