Na ruim tien jaar afwezigheid stapten de Pixies in 2004 weer het podium op. De invloedrijke groep, die tussen 1987 en 1993 de basis legde voor alternatieve bands als Nirvana en Radiohead, kon de ene na de andere lucratieve wereldtournee boeken. Bassiste Kim Deal hield een nieuwe plaat lang tegen, maar ging in 2012 overstag. Halverwege het opnameproces van Indie Cindy hield ze het echter voor gezien. Het overgebleven drietal besloot de plaat af te maken zonder de charmante publiekslieveling. Dit was tegen het zere been van veel fans en critici, die voor het gemak vergaten dat Deals inbreng op de klassiekers Bossanova (1990) en Trompe Le Monde (1991) al minimaal was. Het hevig bekritiseerde Indie Cindy klinkt vooral als een vervolg op die platen. De surflicks die gitarist Joey Santiago over de karakteristieke akkoorden van zanger Black Francis heen legt, zijn even prikkelend als altijd. Op de prijsnummers What Goes Boom, Magdelena 318 en Blue Eyed Hexe is ook het heilig vuur weer aanwezig. Het klinkt allemaal wel veel minder baanbrekend dan voorheen, maar lieden die dat anno 2014 van de Pixies verwachten, moeten zich eens verdiepen in de wet van de remmende voorsprong. (JE)