De Swans laten er geen gras over groeien: dit is hun derde release in bijna vier jaar, en bovendien duurt To Be Kind net als haar directe voorganger maar liefst twee uur. Voor een groep die bekend staat om langdurig en monotoon beuken zijn die drie cd’s echter opvallend anders; op deze nieuwste is het zelfs variatie troef. Vergeleken met het monolithische gevaarte van The Seer (2012) is het klankpalet hier flink uitgebreid. De zeskoppige band wordt aangevuld met strijkinstrumenten, piano, koperblazers, samples en elektronica. Samen met een grotere ritmische variatie zorgt dit voor een opvallend lichter en ontspannen klankbeeld. Zo klinken Just A Little Boy en Bring The Sun bijna als een hedendaagse trip van The Doors, een flinke slag experimenteler, maar toch. De laatste minuten van A Little God In My Hands en het begin van Oxygen zijn zelfs swingend… Natuurlijk wordt ook op deze cd flink gebeukt, en Gira leeft zich regelmatig uit met oerkreten en mantra’s. Kirsten Supine laat in tien minuten het hele tegenwoordige Swans-spectrum voorbij komen, van het haast zoetsappige begin tot het helse einde. Een fascinerende reis. (TC)