Moderniseringen als deze leveren vaak vreemde tegenstellingen op tussen de gezongen tekst (origineel) en de handeling op het toneel (gemoderniseerd: in dit geval met pistolen, drankflessen, een brandend winkelwagentje en wat niet al). Zo is het verwarrend dat het zoontje van Boris (volwassen zangeres) hier in het schooluniform van een meisje gekleed gaat. Wat is het nu, een zoon of een dochter? Niettemin heeft regisseur Calixto Bieito gelijk wanneer hij stelt dat het stompzinnige geweld van het Tsaristische Rusland van alle tijden is. Zo gek is het dus niet om de koorscènes uit te beelden alsof ze zich op het Tahrirplein in Caïro of het Onafhankelijkheidsplein in Kiev afspelen. Liefhebbers van meer traditionele ensceneringen haken hier misschien af. Maar misschien worden ze toch nog over de streep getrokken door de sterke cast van zangers/acteurs, met een even waardige als waanzinnige Alexander Tsymbalyuk in de titelrol. De productie laat de opera zonder onderbreking zien (met weglating van o.a. de Poolse akte). Deze opera was de laatste van Kent Nagano bij de Beierse Staatsopera. Na zeven jaar besloot de dirigent zijn loopbaan te vervolgen bij de Staatsopera in Hamburg. (HJ)