Josquin is de absolute grootmeester van de renaissance, niet alleen door zijn indrukwekkende oeuvre, maar ook omdat zijn imago na zijn dood welhaast mythische proporties aannam. Niemand minder dan Maarten Luther was een bewonderaar. In de zestiende eeuw werd ‘Josquin’ dan ook een soort keurmerk, zodat die naam graag ten onrechte werd gebruikt, om de interesse voor een muziekwerk of -bundel te stimuleren. Zo houden musicologen zich al jaren bezig met het kaf te scheiden van het koren: welke stukken zijn nu écht van Josquin? Hoe dat ook zij, op deze toepasselijk genaamde cd staat de invloed van Josquin op componisten na hem centraal. Opmerkelijk is Orlandus Lassus’ bewerking en uitbreiding van Josquins motet Praeter rerum seriem: Lassus is duidelijk respectvol naar Josquin, maar wil toch ook wel even laten horen dat hij minstens net zo’n grootmeester is… Ook fascinerend is de haast moderne aanpak van de onbekende Jean Guyot (Castileti), die de zes stemmen van Josquins Benedicta es caelorum intact laat, maar aanvult met nog eens zes stemmen, door hem zelf gecomponeerd. Stravinsky, die in de twintigste eeuw een vergelijkbare truc met werk van Gesualdo uithaalde, zou trots op hem zijn geweest. Een en ander wordt hier, we zouden het bijna vergeten, prachtig gezongen door Ensemble La Sestina. (TC)