Hij is inmiddels de tachtig gepasseerd en je kunt je Willie Nelson eigenlijk niet meer jong voorstellen. Dit met name omdat de carrière van deze Amerikaanse songwriter, zanger en countryster geen hiaten of periodes van afwezigheid kent. Nelson had geen hippe producer nodig om hem (à la Johnny Cash of Kris Kristofferson) terug op de rails te krijgen, hij volgde gewoon zijn eigen weg, immer ogend als een grijze vagebond met zijn even trouwe als aftandse gitaar genaamd Trigger om zijn nek. Op het traditionele countryrockalbum Band Of Brothers toont de schrijver van klassiekers als Hello Walls en Funny How Time Slips Away dat hij het pennen van sterke songs ook nog steeds in de vingers heeft. Nummers als The Wall en I Thought I Left You springen onmiddellijk in het oor met hun melancholieke en sentimentele klanken en tragikomische onderwerpen. Ook Nelsons nasale en luie zangstem wordt niet jonger of ouder en klinkt krachtig in The Git Go, een bluesy duet met Jamey Johnson. Band Of Brothers is een countryalbum zonder enige geforceerde americana-poespas, puur als Willie Nelson zelf. (MR)