De Nederlandse cellist Ernst Reijseger is een virtuoos die moeiteloos klassieke muziek bindt aan avantgarde, jazz en wereldmuziek. Crystal Palace is de weerslag van zijn solo-improvisaties tijdens een expositie in Augsburg van de Duits/Amerikaanse beeldend kunstenaar Jerry Zeniuk. Zijn schilderijen, waarvan hij er maar een paar per jaar produceert, bestaan voornamelijk uit composities van gekleurde verfstippen. Een soort minimaal expressionisme, leidend tot een oeuvre dat ook door een kind bij elkaar kon zijn getamponneerd op een woensdagmiddag. Kinderlijkheid die je terugvindt in de interpretaties van Reijseger en wat hem siert. Zijn vijfsnarige cello is zijn speeltuin. In 28 grillige miniaturen laveert hij tussen de Cellosuites van Bach en het produceren van experimentele klanken en ritmes. Onder de schilderijen van Zeniuk mag dit hebben gewerkt, maar op de opnames is vooral te horen dat Reijseger vaak te veel wil – alsof hij zich snel verveelt – en dat gaat ten koste van de spanning. Crystal Palace wordt daarmee ook niet meer dan een speeltuin of proeve van de mogelijkheden van de cello. (MR)