Het is ongelofelijk knap wat Ed Sheeran met slechts een gitaar en een looppedaal kan doen. De Britse singer/songwriter staat regelmatig in zijn eentje op de grootste podia (bijvoorbeeld Pinkpop mainstage, Heineken Music Hall en Madison Square Garden) en weet toch altijd te overtuigen. Met goede liedjes, slim gebruik van loops en vooral met zijn goede gevoel voor show. Ondanks dat Sheeran al vroeg in de twintig de top heeft bereikt, lijkt hij precies te weten wat het publiek wil. Dat blijkt ook weer bij de release van X (spreek uit: multiply), dat volgt op zijn hitdebuut (2011). Op zijn tweede album duikt de Engelsman in de stijlen soul, r&b en zelfs hiphop, bijgestaan door topproducers als Pharrell Williams en Rick Rubin. Erg verfrissend naast de gevoelige liedjes die we van hem gewend zijn. Maar ondanks dat Sheeran bewust kiest voor verbreding van zijn stijl, blijft hij zijn fans van het eerste uur trouw. Muzikale verdieping is leuk, maar niet ten koste van airplay, zoals de ambitieuze Sheeran eerlijk toegaf. Op X bewandelt Sheeran een nieuw pad dat voelt als het oude. Het beste van twee werelden. (JE)