Tv-kijkers kennen Jan Willem de Vriend als de energieke dirigent die van geen ophouden weet wanneer hij in DWDD vertelt over zijn favoriete componisten. Geen wonder dat hij idolaat is van de eveneens energieke Mendelssohn, de componist en dirigent die ooit een lastige Rossini-ouverture tweemaal bisseerde voor een uitzinnig publiek om daarna de uitgeputte orkestleden voor te gaan in een complete Schumann-symfonie. Jan Willem de Vriend heeft niet de illusie dat hij in Mendelssohns schoenen kan staan. Maar ergens hoopt hij stiekem dat zijn temperament hem met Mendelssohn verbindt. De Vriend verbaast zich erover dat Mendelssohn in de concertprogrammeringen niet dezelfde aandacht heeft als Beethoven, Brahms en Schumann. Misschien, zo denkt de dirigent, heeft het te maken met bepaalde vooroordelen ten opzichte van wonderkinderen. Mendelssohn was immers nog maar vijftien toen hij het openingswerk van deze sacd – de Symfonie nr.1 in c – componeerde. Dat was uiteraard onwaarschijnlijk jong, en toch was het een volwaardig meesterwerk. De toevoeging ‘nr.1’ is ietwat misleidend, want de hoogbegaafde Felix had al voor zijn vijftiende levensjaar zo’n dertien omvangrijke strijkerssymfonieën op zijn naam staan. (HJ)