Op zijn vijfde album wilde Jason Mraz het roer omgooien. Toornen aan een succesformule is gevaarlijk, maar de akoestische positivo-liedjes van de Amerikaan waren een beetje sleets geworden. Zijn vierde schijfje Love Is A Four Letter Word (2012) was ook minder aanstekelijk dan eerder werk, dus een koerswijziging was wel op zijn plaats. De singer/songwriter zocht zijn heil gelukkig niet in elektronica of in een harder geluid. Nee, hij diepte zijn band met het kwartet Raining Jane verder uit. Met deze vrouwengroep schreef hij eerder een aantal nummers en nu koos hij hen uit als begeleidingband. Maakt het iets uit dat hij louter met vrouwen speelt op Yes! (2014)? Volgens Mraz wel. Het zorgt voor ‘tenderness’ in zijn liedjes, waaraan de folkrockers ook meeschreven. Tja, Mraz heeft niet voor Bikini Kill of Pussy Riot gekozen. Raining Jane voegt cello en sitar toe aan de akoestische gitaar van Mraz en dat maakt Yes! vooral een stemmig album met een breed en wollig geluid. Het kan echter niet verbloemen dat het ouderwetse Back To The Earth – gebaseerd op zo’n typisch Mraz-slagje – het leukste nummer van de plaat is. (JE)