Dankzij twee sterke EP’s en een goed gecultiveerd mysterieus imago wist de Engelse zangeres FKA Twigs (Tahliah Barnett) zich aardig in de kijker te spelen onder de volgers van nieuwe, hippe muziek. Bij gebrek aan beter werd ze maar ingedeeld bij de ‘alt-r&b’, oftewel de alternatieve, futuristische versie van r&b (soms enigszins minachtend ‘hipster-r&b’ genoemd), met als bekendste vertegenwoordigers The Weeknd en Frank Ocean. Haar debuut LP1 laat horen dat FKA Twigs hier ook thuishoort. De zwoele zang en ook de thematiek in de meeste nummers (onderwerping aan of juist de verwerping van de liefde) zijn overduidelijk afkomstig uit de r&b. De muziek daarentegen is eerder te plaatsen bij downtempo, (post-)dubstep of soms zelfs electronica uit de Warp-school. Het resultaat is zonder meer fascinerend. FKA Twigs’ zweverige vocalen, die zeker beïnvloed zijn door Aaliyah maar ook doen denken aan Grimes, gaan mooi samen met zware beats die vol zitten van ingehouden spanning. LP1 is sensueel, maar nergens plat, experimenteel, maar toch toegankelijk. Het genre heeft een wat onzinnige naam, maar binnen de ‘alt-r&b’ is LP1 wel een hoogtepunt. (IV)