Het geluid van Rustie laat zich niet zo makkelijk omschrijven. Hier een poging. Denk aan een zeecontainer gevuld met stuiterballen, die wordt leeg gekieperd vanaf het dak van een flatgebouw, met als doel alles netjes in een minuscule vissenkom op de grond te mikken. Oftewel, Rusties muziek barst uit zijn voegen van de energie, en is vaak wat aan de chaotische kant. De uit Glasgow afkomstige Rustie (echte naam: Russell Whyte) bracht in 2011 zijn debuut Glass Swords uit bij Warp Records, een in alle opzichten waanzinnige plaat waarop hij zich presenteerde als een groot talent in de elektronische muziek. In Rusties producties zijn invloeden terug te horen uit o.a. dubstep, grime, hiphop en chiptune, bij elkaar gehouden door loeizware bassen en verzengende synthesizers. De altijd inventieve Britten hebben er maar de genrenamen ‘wonky’ en ‘aquacrunk’ voor verzonnen. Groot is dan de verrassing dat opvolger Green Language heel anders klinkt. Veel rustiger vooral, en conventioneler ook, vooral door de diverse gastbijdragen van rappers, hoewel tracks als Raptor, Velcro en Attak (met Danny Brown) nog steeds ieders huiskamer kunnen doen veranderen in een op hol geslagen flipperkast. (IV)