Het is een bijzondere combinatie: Lady Gaga, de extravagante superster van de jaren 2010, die een album maakt met de maar liefst zestig jaar oudere Tony Bennett, vertegenwoordiger van een generatie Amerikaanse crooners die inmiddels bijna geheel is uitgestorven. De eerste keer dat ze samenwerkten was voor Bennetts Duets II (2011), waarop ze een versie van The Lady Is A Tramp zongen. Het beviel Gaga en Bennett blijkbaar zo goed dat ze besloten om samen een volledig album te maken, vol met jazz-standards. Cheek To Cheek is het resultaat, dat gelukkig meer is geworden dan louter een curiositeit. Daarvoor is de kwaliteit ook te hoog: zowel Bennett, Gaga als het orkest en de band zetten hun beste beentje voor. Het is prettig om Lady Gaga een keer in een andere rol te horen zingen, en ze blijft hier goed overeind, ook zonder de donderende elektronische producties die haar eigen muziek kenmerken. Een van de doelen van Cheek To Cheek was om een nieuwe generatie kennis te laten maken met klassieke repertoire van onder meer Irving Berlin en Cole Porter, en als Lady Gaga’s fans ook massaal hiernaar gaan luisteren moet dat zeker lukken. (IV)